No i ponownie wybrałam się piechotą, tym razem dotrzeć chciałam do Xintiandi – miejsca do tej pory wizytowanego tylko wieczorem, po ciemku. Według mapy należało z Nanjing Lu pójść na południe Xizang South Road i za skrzyżowaniem z Renmin Rd. odbić na zachód. Po drodze trzeba było wdrapać się na wiadukt nad skrzyżowaniem, ale widok wynagrodził wysiłek. Z góry dopiero można było ocenić jak duży jest ruch w tej części miasta. I jak szerokie są ulice.
Fot.1. Xizang Road.
Jakie było moje zaskoczenie gdy w pewnym momencie zobaczyłam nową bramę w starym stylu! Na mapie nie ma wzmianki o czymś takim, przynajmniej na mojej.
Fot. 2.
A za bramą niespodzianka – targowisko „starociami”. Takie miejsca lubię, chociaż wiem, że większość „eksponatów” to fejki (podróbki), ale lubię się pogapić na różności, szczególnie błyszczące. Może w poprzednim wcieleniu byłam sroką? Targowisko zajmuje kilka uliczek, ludzi niewiele jak na warunki chińskie, sprzedawcy jak zwykle dość natarczywi, no i czasem ceny z kosmosu, takie specjalne dla białasów. Oczywiście skusiłam się na to i owo ale tyle tam tego….
Fot. 3.
Fot. 4.
Fot.5.
Fot.6. Moje ulubione zegarki
Fot.7.
Fot. 8.
Fot.9. Tego pana nie trzeba chyba przedstawiać?
Fot.10. O mały włos nie kupiłabym tych podpórek do książek, ale były za ciężkie, nie na transport samolotem ...
Fot.11. A z tym się zgapiłam - czajniczki cudne i miałam kupić jakiś na końcu, żeby nie targać, ale zwyczajnie zgubiłam drogę do nich...
Fot.12. Terakotowa Armia - świeża dostawa
Takie miejsce z pozornie zatrzymanym czasem. I jak zwykle w Shanghaju przekładaniec – nad daszkami straganów widać nowoczesne miasto.
Fot.13.
Obawiam się jednak, że niedługo to miejsce przetrwa. Ulice obok już są wyburzane i nie sądzę żeby pozwolono na taki „bałagan” między nowoczesnymi budynkami, jakie tam zapewne wyrosną. A swojsko tam – życie toczy się prawie na ulicy, o ile pogoda dopisuje. Co prawda standard mieszkań pewnie pozostawia wiele do życzenia, sądząc po elewacjach. Jednak dla mnie takie miejsca są o wiele ciekawsze niż nowoczesne wieżowce. Przynajmniej widać ludzi i to jak żyją na co dzień, a to jest nieodłącznym elementem ich kultury.
Fot. 14.
Oczywiście za bardzo wessało mnie to targowisko i nie doszłam do pierwotnego celu wycieczki. Postanowiłam wracać i szczęśliwie zmieniłam stronę ulicy w drodze powrotnej. Poprzednio szłam po zachodniej stronie natykając się na targowisko starociami, teraz idąc po stronie wschodniej zastałam taki obrazek:
Fot.15.
Skąd nagle pojawił się facet z klatką z ptakiem w ręku? I znowu niespodzianka! Wąskie przejście prowadziło do targowiska „żywym towarem”. Spokojnie, nie mam na myśli ludzi. Na naprawdę niewielkiej przestrzeni upchali się handlarze ptaszków i świerszczy.
Fot.16.
Fot.17.
Fot.18.
Fot.19.
I o ile ptaki mnie nie zaskoczyły, to w życiu nie widziałam takich wielkich świerszczy! Żywe kilkunastocentymetrowe potwory!
Fot. 20.
Fot.21.
Były i „normalnej” wielkości.
Fot.22.
Po co komu takie zwierzątko domowe? Ani pogłaskać, ani pogadać, ani oko nacieszyć urodą (jak rybkami w akwarium :)) i hałas robią niemożebny. Ano słyszałam o wyścigach czy zawodach świerszczy. Ale nigdy nie widziałam takich rozgrywek, więc nie wiem jak to wygląda i czy w ogóle. Podobno to nie za bardzo legalne. I zdecydowanie wolę oglądać takie obrazki:
Fot.23.
lub takie:
Fot. 24.
A do Xintiandi za dnia wybiorę się innym razem.
Fot.1. Xizang Road.
Jakie było moje zaskoczenie gdy w pewnym momencie zobaczyłam nową bramę w starym stylu! Na mapie nie ma wzmianki o czymś takim, przynajmniej na mojej.
Fot. 2.
A za bramą niespodzianka – targowisko „starociami”. Takie miejsca lubię, chociaż wiem, że większość „eksponatów” to fejki (podróbki), ale lubię się pogapić na różności, szczególnie błyszczące. Może w poprzednim wcieleniu byłam sroką? Targowisko zajmuje kilka uliczek, ludzi niewiele jak na warunki chińskie, sprzedawcy jak zwykle dość natarczywi, no i czasem ceny z kosmosu, takie specjalne dla białasów. Oczywiście skusiłam się na to i owo ale tyle tam tego….
Fot. 4.
Fot.5.
Fot.6. Moje ulubione zegarki
Fot.7.
Fot. 8.
Fot.9. Tego pana nie trzeba chyba przedstawiać?
Fot.10. O mały włos nie kupiłabym tych podpórek do książek, ale były za ciężkie, nie na transport samolotem ...
Fot.11. A z tym się zgapiłam - czajniczki cudne i miałam kupić jakiś na końcu, żeby nie targać, ale zwyczajnie zgubiłam drogę do nich...
Fot.12. Terakotowa Armia - świeża dostawa
Takie miejsce z pozornie zatrzymanym czasem. I jak zwykle w Shanghaju przekładaniec – nad daszkami straganów widać nowoczesne miasto.
Fot.13.
Obawiam się jednak, że niedługo to miejsce przetrwa. Ulice obok już są wyburzane i nie sądzę żeby pozwolono na taki „bałagan” między nowoczesnymi budynkami, jakie tam zapewne wyrosną. A swojsko tam – życie toczy się prawie na ulicy, o ile pogoda dopisuje. Co prawda standard mieszkań pewnie pozostawia wiele do życzenia, sądząc po elewacjach. Jednak dla mnie takie miejsca są o wiele ciekawsze niż nowoczesne wieżowce. Przynajmniej widać ludzi i to jak żyją na co dzień, a to jest nieodłącznym elementem ich kultury.
Oczywiście za bardzo wessało mnie to targowisko i nie doszłam do pierwotnego celu wycieczki. Postanowiłam wracać i szczęśliwie zmieniłam stronę ulicy w drodze powrotnej. Poprzednio szłam po zachodniej stronie natykając się na targowisko starociami, teraz idąc po stronie wschodniej zastałam taki obrazek:
Skąd nagle pojawił się facet z klatką z ptakiem w ręku? I znowu niespodzianka! Wąskie przejście prowadziło do targowiska „żywym towarem”. Spokojnie, nie mam na myśli ludzi. Na naprawdę niewielkiej przestrzeni upchali się handlarze ptaszków i świerszczy.
Fot.18.
I o ile ptaki mnie nie zaskoczyły, to w życiu nie widziałam takich wielkich świerszczy! Żywe kilkunastocentymetrowe potwory!
Były i „normalnej” wielkości.
Po co komu takie zwierzątko domowe? Ani pogłaskać, ani pogadać, ani oko nacieszyć urodą (jak rybkami w akwarium :)) i hałas robią niemożebny. Ano słyszałam o wyścigach czy zawodach świerszczy. Ale nigdy nie widziałam takich rozgrywek, więc nie wiem jak to wygląda i czy w ogóle. Podobno to nie za bardzo legalne. I zdecydowanie wolę oglądać takie obrazki:
lub takie:
A do Xintiandi za dnia wybiorę się innym razem.
